Czy świadczenie rozłożone na raty jest świadczeniem okresowym?

Czy świadczenie rozłożone na raty jest świadczeniem okresowym?

Z samej istoty świadczenia okresowego wynika, że dłużnik zobowiązany jest spełniać je periodycznie – regularnie, w określonych z góry odstępach czasu. Wielkość tego świadczenia nie jest z góry określona, przy czym niekiedy pojęcie świadczeń okresowych dotyczy także sytuacji, gdy możliwym jest określenie ogólnej ich sumy (np. przy umowie najmu zawartej na czas określony strony umowy są w stanie z góry określić całkowitą wielkość świadczeń z tego tytułu). Wysokość świadczeń okresowych ściśle uzależniona jest więc od czasu trwania stosunku prawnego. Świadczenia okresowe nie są więc co do zasady częścią składową jednego większego świadczenia i należy je, każde z osobna, traktować jako świadczenie samoistne, podlegające odrębnemu roszczeniu, odrębnemu terminowi wymagalności i przedawnienia. Przykładem świadczenia okresowego są odsetki za opóźnienie (zarówno ustawowe jaki i umowne).

Zgodnie z art. 118 Kodeksu cywilnego roszczenia o świadczenia okresowe przedawniają się z upływem 3 lat od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalnie, bez względu na to czy są one związane z prowadzeniem działalności gospodarczej czy też nie.

Świadczenie rozłożone na raty nie jest jednak świadczeniem okresowym. W odróżnieniu od świadczeń okresowych, świadczenie rozłożone na raty pozostaje wciąż świadczeniem jednorazowym o z góry ustalonej wielkości np. cena w umowie sprzedaży pozostaje określoną z góry wartością nawet pomimo uzgodnienia jej płatności w ratach. Strona umowy zobowiązana jest co do zasady spełnić je w całości i jedynie od dobrej woli wierzyciela zależy czy zostanie ono rozłożone na raty. Tym samym do świadczeń rozłożonych na raty, zgodnie z art. 118 Kodeksu cywilnego, znajdzie zastosowanie 10-letni termin przedawnienia roszczeń.